Lekarz specjalista psychiatrii, członek Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, z doświadczeniem klinicznym w pracy zarówno z dorosłymi, jak i młodzieżą. Absolwent kierunku lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Od początku kariery zawodowej koncentruje się na kompleksowym podejściu do zdrowia psychicznego, ze szczególnym uwzględnieniem ADHD i neuroróżnorodności.
Doświadczenie kliniczne zdobywał m.in. w I i II Klinice Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, w Szpitalu Neuropsychiatrycznym im. prof. M. Kaczyńskiego, w Poradniach Zdrowia Psychicznego, Zespole Leczenia Środowiskowego oraz w ramach licznych staży w innych ośrodkach psychiatrycznych i psychoterapeutycznych. Uczestniczy aktywnie w krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych oraz w szkoleniach poszerzających wiedzę z zakresu psychiatrii klinicznej, farmakoterapii, psychoterapii i neuropsychiatrii.
Specjalizuje się w psychiatrii dorosłych, jednak w swojej codziennej praktyce przyjmuje również młodzież od 12. roku życia. Diagnozuje i leczy ADHD zarówno u młodszych pacjentów, jak i u dorosłych. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi stanowi jeden z głównych obszarów jego zawodowych zainteresowań – zarówno od strony klinicznej, jak i społecznej. Na co dzień pracuje z dużą grupą pacjentów neuroróżnorodnych, wspierając ich na różnych etapach procesu diagnostycznego i terapeutycznego. Prowadzi farmakoterapię, udziela psychoedukacji oraz ściśle współpracuje z psychoterapeutami, psychologami i środowiskiem pacjenta.
W pracy klinicznej kieruje się zasadą indywidualnego podejścia, dostosowanego do rzeczywistych potrzeb pacjenta. ADHD – często współistniejące z innymi trudnościami psychicznymi, jak zaburzenia lękowe, depresyjne czy zaburzenia osobowości – traktuje jako wyzwanie diagnostyczne, które wymaga szerokiego spojrzenia, uwzględniającego kontekst życiowy, rodzinny i zawodowy pacjenta.
Dużą wagę przywiązuje do poprawy świadomości społecznej na temat ADHD u dorosłych. Wielu jego pacjentów dopiero po latach – często po wcześniejszych, nieskutecznych próbach leczenia – trafia na właściwe rozpoznanie, co otwiera przed nimi nowe możliwości funkcjonowania w życiu codziennym, zawodowym i relacyjnym.
Nieustannie rozwija się zawodowo, śledząc aktualne doniesienia naukowe, uczestnicząc w projektach edukacyjnych oraz propagując podejście oparte na empatii, interdyscyplinarności i naukowych podstawach. Wierzy, że psychiatra XXI wieku powinien łączyć wiedzę medyczną z umiejętnością rozumienia złożonych, indywidualnych historii pacjentów – zwłaszcza tych, którzy przez wiele lat pozostawali niezauważeni w systemie ochrony zdrowia psychicznego.
